Urterik urte gertatzen den bezala, aurreko ekitaldia oso urrun geratzen da dagoeneko, baina, are gehiago, 2015. urte honen amaieran, abenduaren 21ean, Espainian hauteskunde orokorrak egin zirela eta haien emaitza antzua izan dela kontuan hartzen badugu. Bestetik, 2016ko lehenengo seihilekoa ere bizi-bizia izan da, Erresuma Batua Europar Batasunetik irtetea onartzen duen erreferenduma egin delako eta Espainian ezker-muturreko gobernua geldiarazi ahal izan duten hauteskunde orokor berriak egin direlako ekainaren 26an. Politikarien itunaren aldeko zuhurtziaren zain oraindik erabat gainditu ez dugun arriskupean gaude, Espainia demokraziaren bidez komunismo sortu berria ezartzen duen munduko lehenengo herrialdea izan liteke-eta.
Gure bihotz politikoen sistolearen eta diastolearen ondorioz ez litzateke geldialdirik gertatu behar. Hori guztiori dela eta, erantzukizun kolektiboa dugu. Gurea hainbat lorpen dituen gizarte aurreratua denez, ez luke bere eredua jokoan jarri beharko, ezta hezurretaraino, Indalecio Prieto sozialistak bere egunean Espainiari buruz esan zuen bezala, hezur-muineraino errotuta dagoen behinolako zibilizazioaren funtsa ere.
Hala ere, mugarik ez edukitzeagatik desitxuratu ondoren larregi aintzat hartu den trantsizio haren ondorioz, jurisdikzio, organismo eta ahalmen gehiegi sortu dira. Gainera, suposamendu eta pertsona berberei buruzko erabaki aurkariak eta kontrajarriak aldi berean hartzeko aukera ere eskaintzen dutenez, egitura politikoak hautsi dituzte, baita espainiar guztien berdintasun konstituzional aldarrikatua ere. Sakabanatuta gaude.
Espainia zirriborro ez-segurua izan zen, eta, orain ere, halakoxea da berriro.
Betidanik esan da teleologia, gauzen zergatia zein den jakin beharra dagoela. Urteen joan-etorrian, kostata eratu ahal izan dugu gure gorputz sozialaren urin sinobiala den gizarte-maila ertaina. Gizarte-maila horrek, gainera, proletario eta klientelista bihurtu nahi duten antisistemen gozamenerako, tratu txarrak jasan ditu arriskutsua ez delako eta erraz antzematen delako, bere zerga-betebeharretan ere bai.
Publikoaren eta pribatuaren leloa sortu da berriro, eta ez eraginkortasun nahiz egokitasunagatik, ideologiagatik baizik. Badirudi esperientzia alferrekoa dela eta politika ekonomikoan bertan ere dogmei eusten zaiela errealitatea bera beste era batekoa denean, enpresek mutualismoarekin borondatez bat egiten dutela eta horren ondorioak onak direla kontuan hartuta.
2015ean, hain zuzen ere, gure mutuek 887 milioi euroko ekarpena egin diote Altxor Publikoari, zeregin nahiz babes berriak hartu dituzte euren gain eta euren aurrezkien bidez babestu dute erretiro-pentsioen ezinbesteko ordainketa.
Gure mutuetan asistentzia emateko eta ospitaleratzeko dauden instalazioak bisitatu behar dira. Tratamenduak bitarteko modernoenen bidez ematen dira, profesionalak ezin saiatuagoak dira eta oso emaitza onak lortzen dira. Errealitate hori orain dela 100etik gora urte abian jarri bazen ere eta lurralde nazional osoa estaltzen duten 20 instituzio badauzka ere, igualitarismo jakobinoaren ahotsak entzuten dira haren aurrean.
Mutuei buruzko Legea 2015eko urtarrilaren 1ean sartu zen indarrean, bere arauak noiz garatuko zain. Legea, ordea, ez zen behar bestekoa izan zenbait faktore zaili dagokienez, nahiz eta jakin bagenekien krisi ekonomikoak arindutako absentismoaren ondorioz bidezko neurri eraginkorrak ezarri behar zirela, berriro suspertu ez zedin, gerora begira gertatu den bezala. Nori berea ematea baino ez da xedea.
Gure mutuen zeregina aldarrikatu beharra dago, behin eta berriro utzi dituztelako alde batera. Hona hemen enpresek mutuekin borondatez bat egiteko prozesuak 2015ean eta zenbait sektoretan erdietsitako lorpenak:
· Kontingentzia profesionalak: 1.439.577 enpresa kide / 2015eko gehikuntza %3 / Merkatuko kuota %98,37
· Kontingentzia arruntak: 1.210.787 enpresa kide / 2015eko gehikuntza %3,75 / Merkatuko kuota %83,11